(De
hemel van… Afl. 5)
Eerlijk
gezegd had ik nog niet eerder van de heer Kim Putters (45) gehoord. In het
dagelijks leven is hij directeur van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP)
en daarnaast hoogleraar zorgbeleid, onderwerpen die mij niet ontzettend
bezighouden. Maar laatst werd hij interessant geïnterviewd door Fokke Obbema voor
de mooie serie reflecties over leven en dood in de Volkskrant. In deze reeks
interviews gaat Obbema op zoek naar de zin
van het leven.
Kim
Putters is katholiek opgevoed, maar door familieomstandigheden ook deels
protestant. Inmiddels is hij (daar kun je dan op wachten) niet heel gelovig
meer, maar noemt zich nog wel “ietsist”.
Wat is
de zin van ons leven? Daar is Putters nog niet helemaal uit. Hij denkt dat het
in het algemeen neerkomt op leren van andere mensen, daar vervolgens goed mee
doen en er uiteindelijk zelf ook gelukkig van worden. Hij gelooft niet dat het leven een test is om te
kijken of je het goede of het kwade in je hebt, waarna je al dan niet het
eeuwige leven krijgt. Maar wel dat
het uitmaakt hoe je hebt geleefd.
Is er
iets na de dood? Dat is voor hem de allerlastigste vraag. Kim Putters vindt het
moeilijk te accepteren dat het eindigt, je wilt toch een stipje aan de horizon.
Een stipje waarvan hij denkt dat dat er ook is. Hij hoopt op een vervolg, dat
je ziel opstijgt en in een soort hemel een plekje vindt, zoiets. Maar dan
zonder een poort. Kim Putters denkt dat mensen een ziel hebben die in de kern
het goede in zich draagt, die je inborst omvat van wie je als mens bent.
Link:
Het
interview door Fokke Obbema in de Volkskrant (€) HIER
