De boodschap van Tony Parsons is nogal radicaal, hij noemt het een ‘wondermooi mysterie’, maar op mij komt het toch wat deprimerend over. Wel een mogelijke bevrijding of verlichting, maar niet als een soort feestelijk moment dat alles goedmaakt. Meer een nieuwe vorm van alledaagse sleur en vanzelfsprekendheid. Er is sowieso niets te bereiken, zegt Parsons en de werkelijkheid is eenvoudig en direct. En het kwartje kan zomaar ineens vallen, als je geluk hebt tenminste. Tot die tijd zijn we als goden die rondlopen in onze eigen schepping, in de veronderstelling dat we afgescheiden mensen zijn.
Meditatie en yoga vindt Tony Parsons niet perse zinvol, en van wat hij noemt ‘zogenaamde meesters’ moet hij al helemaal niets hebben, want er is niemand die een ander naar verlichting kan helpen. Leraren suggereren meestal dat ze uniek zijn en maken een volgeling afhankelijk, ze geven je absoluut niets en laten je hulpeloos achter. Ze voeden je eigen weerstand. Het leven is de enige leermeester en alles leidt naar ontwaken. Doe vooral geen moeite. De meest doeltreffende manier om maar niet wakker te hoeven worden is ernaar zoeken.
Er is veel verwarring ontstaan, vooral door onderricht uit het oosten. Mensen blijven op zoek naar zogenaamde spirituele ervaringen, het buitengewone. Ze hebben grote moeite om het goddelijke in het alledaagse te accepteren. Zoek een leraar die je niets biedt, geen hoop, geen methodiek, geen persoonlijk aanbod. Zoek iemand die al je geloofssystemen van tafel veegt, en die je altijd weer teruggooit in wat is, hier en nu. Wat we zijn heeft niets te maken met een verstild denken, egodood, loutering of al dat soort ideeën die we geleerd hebben over bepaalde toestanden waarin we zouden moeten verkeren. Dat soort onderricht heeft te maken met persoonlijke neigingen.
Verlichting is helemaal niet iets buitengewoons. Het is onze natuurlijke en alledaagse manier van zijn. Maar als je het vergelijkt met het gevoel van afgescheidenheid is ontwaken iets heel bijzonders. Het gevoel van vervreemding is opeens verdwenen. Je neemt alles op een andere manier waar. Alles wat ogenschijnlijk gebeurt bevat de uitnodiging, het maakt niet uit wat. Het enige dat in de weg zit, zijn onze intenties en onze verwachtingen. Het kan iedereen overkomen uit de droom te ontwaken, elk moment en ongeacht de situatie waarin hij of zij verkeert. Zelfs degenen die er totaal geen belangstelling voor hebben. Aldus Tony Parsons.
Dudjom Rinpoche
