In BBC
Music Magazine van deze maand staat een aardig artikel van Jeremy Pound over requiems,
Music to die for. Door de eeuwen heen,
vanaf de 15e eeuw tot nu, hebben allerlei bekende (en minder bekende)
componisten requiems geschreven. Verscheidene daarvan worden nog steeds als
meesterwerk gezien.
Met een requiem kan het alle kanten op, binnen de vaste thema’s donker en licht, razernij en rust, zijn er veel variaties mogelijk op het gebied van stijl, lengte, aantal uitvoerenden, de tekst en vooral de toon (van blood and thunder tot zacht berustend). Eigenlijk is het thema dood het enige dat ze allemaal gemeen hebben.
Het
artikel geeft chronologisch een aantal bekende voorbeelden, voorzien van een
handige blood and thunder rating.
🔥🔥🔥🔥🔥 be
very afraid
🔥🔥🔥🔥😇 day of wrath
🔥🔥🔥😇😇 judgement awaits
🔥🔥😇😇😇 it’s not all bad
🔥😇😇😇😇 rest in peace
😇😇😇😇😇 death is sweet
Tomás
Luis de Victoria (1605)
Officium
Defunctorum (Requiem)
🔥🔥😇😇😇
Wolfgang
Amadeus Mozart (1791)
Requiem
in D minor
🔥🔥🔥😇😇
Hector Berlioz
(1837)
Grande
Messe des morts
🔥🔥🔥🔥😇
Johannes
Brahms (1868)
A German
Requiem
🔥😇😇😇😇
Giuseppe
Verdi (1874)
Messa da
Requiem
🔥🔥🔥🔥🔥
Garbriel
Fauré (1890)
Requiem
in D minor
😇😇😇😇😇
Herbert
Howells (1932)
Requiem
😇😇😇😇😇
Maurice
Duruflé (1947)
Requiem
🔥😇😇😇😇
Benjamin
Britten (1962)
War
Requiem
🔥🔥🔥😇😇
Veel
verschillen dus. Brahms’ vriendelijke kijk op dood en hiernamaals bijvoorbeeld,
staat haaks op het grimmige requiem van Verdi. Bij hem geen warme woorden van
troost. We zijn verdoemd! is hier de boodschap. Zijn hel en verdoemenis werkstuk
heeft als middelpunt het Dies Irae, maar Gabriël Fauré laat dat er helemaal
uit. Deze componist beschreef de dood als een ‘vreugdevolle bevrijding’, en het
requiem had hij gecomponeerd ‘voor zijn plezier’. Hij heeft eindeloos gesleuteld
aan het stuk, dat ook werd uitgevoerd op zijn eigen begrafenis in 1924.
Bron:
BBC
Music Magazine, mei 2024
Jeremy
Pound
