 |
| bron afb: still |
Musici en andere medewerkers kwamen aan het woord. De voorbereiding van Kailash (het oratorium) bleek voor de meesten van hen een indringende ervaring. Omdat de vier overgangsstadia tussen leven en dood (en opnieuw leven) centraal staan, werd men soms extra aan een overleden dierbare herinnerd. Iedereen had zo zijn eigen persoonlijke ervaringen en verhaal (wie niet?) en/of werd zich meer bewust van de eigen sterfelijkheid.
Niet alle medewerkers leken mij geheel op de hoogte wat Tibetaans Dodenboek, bardo’s en boeddhisme eigenlijk inhouden. Maar dat maakt natuurlijk helemaal niets uit verder. Je kunt bijvoorbeeld ook zonder theosofische bagage heel goed genieten van het werk van Mondriaan, en aan een gemiddelde Matthäus Passion werken ook veel heidenen mee. Verder was er minstens één koorlid die het Dodenboek verwarde met de bestseller van Sogyal Rinpoche, Het Tibetaanse boek van leven en sterven. Maar ook dat komt vaker voor. Sebo Ebbens legde het allemaal nog eens uit. We zien hoe hij diverse groepjes de basisbegrippen bijbrengt.
Maar wat is dan goed sterven, volgens Ebbens? 1. Acceptatie 2. Met je aandacht erbij blijven 3. Vertrouwd zijn met je eigen geest. Die vertrouwdheid kun je (bij leven) ontwikkelen door je te leren ontspannen in moeilijke emoties, zoals boosheid en verdriet. Een goed leven helpt je straks tijdens het stervensproces, benadrukt Ebbens. Uiteindelijk gaat het Tibetaans Dodenboek niet over de doden, maar biedt een goed perspectief (op sterven) van waaruit je beter in het leven kan staan."
Misschien kun je de uitzending HIER nog bekijken.
