.jpg)
In Zutphen wordt aan boeddhisme gedaan, Tibetaans en zen. Met enige jaloezie bekijk ik de activiteiten aldaar, zelf woon ik in een cultureel en spiritueel gat. Vorige maand nog werd er in de Zutphense Walburgiskerk een oratorium uitgevoerd, gebaseerd op het Tibetaans Dodenboek. Heel bijzonder. Wat jammer dat daar dan achteraf zo weinig aandacht aan besteed wordt, recensies heb ik tevergeefs gezocht. Er waren zo’n 500 bezoekers.
Het project Goed leven en goed sterven wordt gevormd door een compositie van Xiaoyong Chen (1955) en teksten van Sebo Ebbens. Het werd uitgevoerd door het Stadskoor Zutphen en Ensemble Cellowercken Zutphen, aangevuld met boventoonzang, percussie, orgel en contrabas. Net iets voor mij, wat betreft onderwerp en muziek. In 2023 had er al een aantal (deel)concerten plaats gevonden onder dezelfde naam, maar het concert van 26 augustus (de wereldpremière) was dus het slotconcert, een vierluik, waarin alles was opgenomen.
In het oratorium volgen vier bardo’s elkaar op. Chen wilde terug naar de essentie van het Dodenboek, zegt hij, terug naar de oorsprong, het universeel-menselijke. Na het meerdere keren lezen van de tekst, begint hij langzaam te begrijpen wat het volgens hem betekent. De oneindige kringloop. En dat het oosterse niet in tegenspraak is met het evangelische. Zijn muziekstuk gaat over leven en dood, licht en donker, en er is veel ruimte voor stiltes. De eeuwenoude Walburgiskerk vindt hij de ideale plek voor dit concert. Er is geen begin en er is geen einde, alles gaat altijd door.
.jpg)
