 |
| bron: still |
Een van
de beste en raarste series die ik ooit op tv zag (misschien wel de raarste) is The Midnight Gospel, gemaakt door tekenaar/producer Pendleton Ward
en acteur/cabaretier Duncan Trussell. The
Midnight Gospel is een podcast over spirituele zaken en een bizarre
psychedelische tekenfilm ineen.
Hoofdpersoon
Clancy is een spacecaster. Met behulp
van een simulator reist hij door het multiversum
en bezoekt werelden die op punt van instorten staan. Hij interviewt er bewoners
voor zijn matig beluisterde spacecast (één volger). Deze gesprekken zijn gebaseerd op echte interviews
uit Trussells podcastserie The Duncan
Trussell Family Hour.
In de
serie komen interessante onderwerpen aan de orde zoals drugs en spirituele
groei, religie, magie, meditatie en verlichting, vergeving, bewustzijn, de
dood, begrafenisrituelen, pijn, transcendentie, existentialisme en
reïncarnatie. Een constante factor is de
kringloop van het leven (geboorte, dood, geboorte) als continue proces waaraan
je niet kunt ontsnappen, inclusief angsten over sterfelijkheid en de onmacht
daar iets aan te kunnen doen. Leer er maar mee leven, lijkt hier de boodschap.
De interviews
met de spirituele gidsen zijn kalm en bijna meditatief van toon, terwijl er
tegelijkertijd op de achtergrond geheel andere dingen plaatsvinden in een
waanzinnige, kleurrijke, overprikkelende, humoristisch getekende wereld. Alles
is in verval en iedereen gaat stug door. Wat je ziet hoeft niet noodzakelijk
iets met het gesprek te maken te hebben.
Als
kijker wordt je zo twee totaal verschillende kanten opgetrokken. De rustige
filosofische gesprekken enerzijds en tegelijkertijd die absurde en ontregelende
gebeurtenissen anderzijds. Het eist allebei je volledige aandacht op, en vreemd
genoeg lukt dat nog ook!
Het is duidelijk:
dit is geen programma voor iedereen. De serie is te zien op Netflix en bestaat
uit acht delen. Bekijk de trailer HIER.
 |
| bron: still |
