De dood
was een favoriet onderwerp van schrijver Janwillem van de Wetering. In Het werkbezoek (een van zijn
politieromans) is brigadier De Gier thuis bij een (vanzelfsprekend) mooie
vrouw, die hij van moord verdenkt. Er hangt een eigenaardig schilderij,
waarschijnlijk speciaal om De Gier te ontregelen en te intimideren:
"Een
skelet op een paard. Een ijverig skelet, voorover gebogen, zwaaiend met een
zeis, luguber grijnzend uit zwarte ooggaten en met lange gele tanden, tot en
met de wortels weergegeven, in de krachtige naakte kaken. Een prachtig paard,
ook grijnzend, in volle galop, zwevend boven hoog struikgewas of onkruid: een
abnormaal grote hengst met wapperende manen en een geheven volle staart, tot
volle snelheid bewogen door tikken van de stok van de zeis en de dwang van de
beenderige dijen van zijn berijder. Een fraaie schildering, in antieke
realistische stijl."*
In het
skelet met de zeis herkent De Gier natuurlijk the Grim Reaper (Magere Hein), de
Dood. De verdachte dame vult aan:
"'Maar
uiteindelijk ontkomt niemand aan de dreiging van de dood, ieder moment dat we
leven is een stapje naar de dood toe, het geeft niet eens hoe we leven of wat
we met de tijd doen, de dood komt altijd naderbij.' Ze wees op het galopperende
paard en de berijder wiens schedelgroeven met ragfijne penseelstreekjes waren
aangegeven. 'Zie je?' 'Ik zie het. De dood is er. Maar je hoeft er niet steeds
naar te kijken, de dood is er ook als je er niet naar kijkt.'”
Ik heb
geprobeerd een afbeelding van juist dit schilderij te vinden op internet, maar
dat is niet gelukt. Wel heel veel soortgelijke, het is dan ook een populair
onderwerp, een archetype. Het kan zijn dat Van de Wetering het schilderij verzonnen
heeft, of zelf gemaakt, of ooit ergens gezien. Deze mooie
voorbeelden kwam ik wel tegen:
Albrecht
Dürer (1471-1528)
The
British Museum
Zeis en
bel benadrukken de rol van Dood als Magere Hein (symbool voor de alles
verslindende tijd).
Albert
Pinkham Ryder (1847-1917)
Cleveland
Museum of Art
De engel
des doods, rijdend op een wit paard. Geïnspireerd door een paardenrace die
plaats vond in New York in 1888. Een van Ryders vrienden zette 500 dollar in en
pleegde zelfmoord toen het paard verloor. De compositie is doortrokken van
Middeleeuwse symboliek: de dood verschijnt als een skelet te paard, met zijn
zeis maait hij de levenden, terwijl een slang (verleiding en kwaad) kronkelt op
de voorgrond. Ryder heeft een paar jaar aan het schilderij gewerkt en wilde er
eigenlijk geen afstand van doen.
*Janwillem
van de Wetering
Het werkbezoek
Bruna, 1979