Vandaag bestaat dit blog precies een jaar.
Ik heb me keurig aan de onderwerpen en doelstellingen uit de introductie gehouden. Stervensproces, hiernamaals en het Tibetaans Dodenboek. Dit alles in een luchtige benadering waarbij zweverigheid niet geschuwd wordt en met veel ruimte voor alle mogelijke zienswijzen. Ik ben best tevreden.
Het aantal blogposts blijft helaas wel wat achter bij mijn ambities. Dat hadden er best wat meer mogen zijn. Grootste oorzaak is dat ik vaak in een interessant boek of artikel (of in verdiepte gedachten) blijf hangen. Dat kost allemaal veel tijd, maar dat heb je nu eenmaal met dit soort onderwerpen. Ik vind het dan ook geen nadeel, in-tussen maak ik in de eerste instantie voor mijzelf (meelezers zijn welkom!) en ook op deze manier houdt het blog mij prima bij de les.
De dood
Die norse gast zal jou niet overslaan.
Nooit belt hij op en vraagt: ‘Kom ik gelegen?’
Hij komt te vroeg, te laat, zijn zeis stoot tegen
je lamp of vaas. Hij laat zijn koffie staan.
Beloftes worden niet door hem gedaan
en nooit zal hij zijn knekelvoeten vegen.
Hij kent geen smalltalk. Er wordt stuurs gezwegen
tot hij je vraagt om met hem mee te gaan.
Dat was het dan. Je bent opeens zo moe.
Hij zegt: ‘Je wist toch dat ik ooit zou komen.
Die lamp, die vaas, het doet er niet meer toe.
Kijk niet zo bang. Het sterven doet geen pijn.
Het zal een slapen, slapen zonder dromen,
het zal een slapen zonder weerga zijn.’
Patty Scholten (Patty Klein)
1946-2019
Uit: De Tweede Ronde
Jaargang 21, 2000
De interviewreeks van Fokke Obbema in de Volkskrant over de ‘Zin van het leven’ is vaak een interessante bron voor dit blog. Doel en betekenis toekennen aan Het Leven kan nu eenmaal niet zonder de eindigheid daarvan (plus een eventueel vervolg) erbij te betrekken. De geïnterviewden proberen hier allemaal een persoonlijk getinte uitleg aan te geven, maar het komt toch vaak op hetzelfde neer omdat de meesten beïnvloed zijn door een religie of levensbeschouwing al dan niet uit hun jeugd.
Dat geldt niet voor de hoofdpersoon van deze aflevering. Johanna Maria Riemen (56) is medium en heeft een nogal eigenzinnige kijk op de zaken. Riemen werd geboren in een Haags katholiek gezin en zat op school bij de nonnen. Als kind kreeg zij veel klappen vanwege haar ‘rare’ visie en voorspellingen. Tegenwoordig heeft zij klanten, vaak elitair, die haar consulteren voor adviezen van gene zijde. Soms geeft ze ongevraagd goede raad of een voorspelling, ook als mensen daar niet op zitten te wachten.
Volgens Riemen wordt hoe het je vergaat in dit leven bepaald door allerlei omstandigheden, bijvoorbeeld je karma, je levenspad, hoeveel levens je hebt gehad. Maar je hebt ook een vrije wil en soms een keus. Het kan dan nog beide kanten opgaan. Ze vreest dat het kwaad bezig is te zegevieren, er is achteruitgang. Dit wordt veroorzaakt door diverse factoren, bijvoorbeeld het internet – al het slechte wordt daar groter, het kwaad kan zich veel gemakkelijker bundelen. Het goede ook natuurlijk, maar het is de vraag wie dat gaat winnen. Het leven is een duistere tijd, tussen twee perioden van licht (het omgekeerde van wat de schrijver Nabokov beweert).
Riemen ziet het bestaan op aarde slechts als een leerschool voor het echte leven dat later komt, ‘aan de andere kant’. Wij zijn hier allemaal om dezelfde reden: je wordt geboren om je ziel te ontdoen van de schillen die eromheen zitten. Die moet je opruimen, want dan kun je in een hogere laag van bewustzijn terechtkomen. Dat gaat via reïncarnatie. Wanneer je in de hoogste zevende laag bent beland, ben je bij je kern. Dan ben je een kind van God en hoef je niet meer terug te komen. Dat opruimen doe je via andere mensen (familie, vrienden, collega’s etc.) door wie je geconfronteerd wordt met jezelf.
Riemen heeft sinds haar kindertijd contact met zeven begeleiders. Die hebben haar toen ze elf was een jaar lang iedere avond meegenomen naar de zeven onderlagen (de hel) en zeven bovenlagen (hemel). In de bovenlagen ziet ze zielen in hun menselijke verschijningsvorm die vooral bezig zijn met mensen op aarde te begeleiden. Ouders wachten op kinderen. Als hun gezin weer compleet is keren ze vaak weer terug naar aarde. De kinderen wachten dan weer op hun kinderen.
Het interview in de Volkskrant vind je HIER (€).
