De hemel
van… Belize
(De
hemel van… Afl.20)
Een
toneelstuk verfilmen, dat is niet altijd een goed idee, maar soms pakt het
prima uit. Dat was ook het geval met Angels
in America, in 2003 uitgebracht door HBO als een korte dramaserie. Het
originele theaterstuk uit 1991 werd geschreven door Tony Kushner.
In het
verhaal (dat zich in New York in 1985 afspeelt) komt veel aan bod, de
aidsepidemie bijvoorbeeld en allerlei politieke zaken. De levens van de zes
hoofdpersonen kruisen elkaar, en zij worden allen geconfronteerd met
verandering en verlies. Maar de kern van dit magisch realistische verhaal draait
om Prior Walter, een homoseksuele man die aan aids lijdt. Hij wordt bezocht
door een engel. Een van de andere hoofdpersonen is Roy Cohn, een belangrijke
rechtse politieke fixer. Hij komt niet uit de kast, omdat hij zijn macht en
imago wil beschermen. Maar ook bij hem is aids geconstateerd en zijn leven
loopt ten einde. Toch blijft hij de harde en onaangename man die hij altijd al
was. Een prima rol voor Al Pacino.
Ook de
rest van de cast is behoorlijk sterk, met onder anderen Meryl Streep en Emma
Thompson. Sommige acteurs spelen zelfs meerdere personages. Maar wat mij
betreft, wordt de show gestolen door acteur Jeffrey Wright in een bijrol. Hij
is Belize, een zwarte ex-drag Queen en verpleger in een ziekenhuis, zonder
twijfel het meest fatsoenlijke en redelijke personage in dit stuk. Belize zit,
zeer tegen zijn wil, als verzorger opgescheept met Roy Cohn op zijn sterfbed.
Tijdens
een van hun gesprekken vraagt Roy ineens ‘hoe het hierna zal zijn?’.
‘Hierna?’,
vraagt Belize.
Roy: ‘Als
deze ellende eindigt’.
‘Hemel
of hel?’, vraagt Belize eerst nog, maar dan steekt hij van wal: ‘Als San Francisco.’
Dat
bevalt Roy wel, een stad. Goed. Hij was al bezorgd dat het een tuin zou zijn.
‘I hate
that shit.’
Belize
vervolgt: ‘Mmmm. Big city. Overgrown with weeds, but flowering weeds. On every
corner a wrecking crew and something new and crooked going up catty corner to
that. Windows missing in every edifice like broken teeth, fierce gusts of
gritty wind, and a gray high sky full of ravens.’
Die
raven doen Roy Cohn aan Jesaja denken.
Belize: ‘Prophet
birds, Roy. Piles of trash, but lapidary like rubies and obsidian, and
diamond-colored cowspit streamers in the wind. And voting booths.
And
everyone in Balenciaga gowns with red corsages, and big dance palaces full of
music and lights and racial impurity and gender confusion. And all the deities
are creole, mulatto, brown as the mouths of rivers. Race, taste and history
finally overcome.
And you
ain't there.’
Het komt
allemaal nogal binnen bij Roy, dat is duidelijk. ‘En de hemel?’, vraagt hij dan
nog.
Belize: ‘Dat
was de hemel, Roy.’
Het fragment kun je HIER bekijken.
