De hemel
van… Rachel Hazes
(De
hemel van… Afl.19)
Rachel
Hazes (1970) is de weduwe van volkszanger André Hazes, die in 2004 overleden
is. Zij verwacht na haar overlijden haar man terug te zien in de hemel. Tot
zover niets nieuws. Maar dan dit: ‘André
is inmiddels 70, en dus vermoedelijk grijs geworden’, terwijl zij ‘hem
natuurlijk donker kent, met van die bakkenbaardjes’. Zoiets had ik nog niet
eerder gehoord: tijd en leeftijd tikken gewoon door in het hiernamaals (van
Rachel). Het lichaam van André is gecremeerd en zijn as verspreid, afgeschoten
met een vuurpijl, gerecycled in tattoos en her en der begraven, maar het
verouderingsproces ervan gaat toch gewoon door.
Zoekend
op het internet probeer ik meer over mevrouw Hazes’ religieuze achtergrond en
haar visie op gene zijde te weten te komen, maar de opbrengst valt tegen. Amper
genoeg voor een aflevering van De hemel
van… Rachels verbeelding op dit gebied komt nogal kinderlijk over, en vaak
nog minder dan dat. Alle clichés uit populaire films en series komen langs. Natuurlijk
heb ik hier verder geen oordeel over. Elke persoonlijke mening over en
voorstelling van een eventueel hiernamaals is evenveel waard als de andere.
Wat
betreft Rachel Hazes zijn de overledenen ‘boven’ (in de hemel) en wij ‘beneden’.
De doden kijken naar ons dagelijks leven op aarde, en sturen dat hier en daar wat
bij door het geven van tekenen. André verhinderde ooit Rachels zelfmoordpoging (omdat
hij haar nog niet ‘boven’ wilde hebben) en zij laat zich bij belangrijke
beslissingen nog steeds leiden door haar man. Rachel hoopt hiervoor later ‘in
de Petrus-bar’ complimenten van hem te ontvangen. In de hemel is het sowieso
een gezellige boel, alle dierbaren zitten er bij elkaar, proosten en doen
elkaar de groeten met een dikke kus van de mensen ‘beneden’. Rachel schrijft ze
nu en dan een brief. Natuurlijk is er ook een hemelpoort. André is ook
regelmatig ‘beneden’, hij spookt dan bij zijn weduwe en hun dochter rond.
De
hemelse leeftijd, en of kinderen daar wel/niet ouder worden, is een vraagstuk
op internet. 33 jaar wordt vaak genoemd, de leeftijd waarop Jezus stierf. Een
mevrouw vindt dat een probleem, een moeder in de hemel die permanent 33 is,
want zij heeft haar als 6-jarige nauwelijks gekend. Daarbij vind ze het ook
niet prettig dat moeder er 60 jaar jonger uitziet dan zijzelf, als ze in de
negentig zou zijn. Zij heeft liever dat iedereen het gezicht behoudt van het
sterfmoment. Een persoonlijke hemel op maat dus voor haar. Wie weet. De beste
hemel maak je toch zelf, en de hemel van de een is de hel van de ander (en
omgekeerd). Ieder van ons leeft en droomt in zijn eigen unieke individuele wereldje.
Elke waarnemer ervaart zijn eigen waarheid in overeenstemming met zijn
karmische patronen. In de hemel, toch ook maar een van de zes bestaanswerelden,
zal dat niet anders zijn.
bronnen:
vele
roddel- en human interest rubrieken op internet vanaf 2004
