Stiller dan in slaap

Dit mooie gedicht van Maarten ’t Hart (1944) kwam ik tegen in zijn roman De aansprekers uit 1979. 

(Geen titel)

Soms kun je eenzaam wandelen op straat
en naar de lucht zien en de stille daken,
het lijkt of je de wolken aan kunt raken
en even is het of je echt bestaat
en of er nooit een ogenblik zal komen
waarop je stiller zijn zult dan in slaap.
Maar vogels strijken op de daken neer
en om de hoek verschijnt een oude man.

                                                  Maarten ’t Hart

Met een foto uit hetzelfde jaar.

Bron gedicht:
Maarten ’t Hart
De aansprekers
De Arbeiderspers, 1979