(De
hemel van… Afl. 1)
In mijn
vorige blogpost beschrijf ik de “moderne hemel” als een individueel maatwerk,
iedereen creëert er zijn eigen ideale omgeving.
Deze
week overleed Renate Dorrestein (64). In de Volkskrant van 16 september 2017
stond nog een mooi interview dat Wilma de Rek met haar had. De schrijfster is
op dat moment ernstig ziek en weet dat ze niet lang meer te leven heeft. Tijdens
het interview komen ook onvermijdelijk de dood en het hiernamaals ter sprake.
Dorrestein komt uit een katholiek nest, bidt en gelooft in God.
RD: “Dat
is heel troostrijk, want wij gaan allemaal door naar de hemel- natuurlijk ga ik
naar de hemel, wat heb ik in de hel te zoeken, ik ben mijn leven lang een
ontzettend brave vrouw geweest. En daar gaan we het heel fijn hebben.”
RD: “Mijn
voorstelling van het hiernamaals is behoorlijk kinderlijk. Ik ga er vanuit dat
ik boven heel druk zal zijn met het hernieuwen van de contacten met de mensen
die ik zo lang heb moeten missen. Het eerste wat ik doe als ik dood ben is een
sigaretje opsteken- ik ben nog niet zo lang geleden gestopt.”
Renate
Dorrestein relativeert haar uitspraken wel: “Alle geloof is hoop hoor, maar het
is wel heel troostend”. En: “Een ding weet je zeker: je komt hier niet levend
vandaan, dus je kan je maar beter ergens op verheugen in plaats van te denken
dat er niets blijkt te zijn. Ik denk wel: zou ik in de hemel nog steeds boeken
zitten te schrijven?”
links:
