Ik
herinner mij mevrouw P., een wat serieuze oude dame, met wie ik wel eens een
praatje maakte. Meestal kort, want zij had vaak haast. Dat kwam door haar
“sociaal werk”, zoals ze altijd benadrukte. Zij liep namelijk een aantal mensen
na, door haar steevast “bejaarden” genoemd. Zelf was ze de pensioengerechtigde
leeftijd ook al ruimschoots gepasseerd, maar waarschijnlijk was haar uitgangspunt
dat je, zolang je bejaarden ondersteunt, zelf nog niet oud bent. Dat je dat daarmee op afstand houdt.
Misschien is dat, bewust of onbewust, ook het geval met de filosofe uit dit stripje van Pieter Geenen. Zolang je over de dood plappert, blijft deze abstract en buiten beeld (of het moet anderen betreffen). Deze gedachtegang sluipt er zo in, dat kan iedereen gebeuren.
Maar de dood doet niet aan filosofie of theorie, alleen aan praktijk.
klik op afb. (bron: Pieter Geenen, Trouw)
