(De hemel van… Afl.25)
David Byrne (1952) ken je misschien (nog) als de zanger van Talking Heads, de avant-garde band uit de jaren 70 en 80. En anders misschien als schrijver of beeldend kunstenaar of iets anders, de man is erg veelzijdig. In 1979 schreef hij samen met gitarist Jerry Harrison het nummer Heaven, voor het album Fear of Music.
(fragment)
Ik heb het vaak gedraaid, en ben er altijd vanuit gegaan dat hier iemands ideale hemel wordt beschreven, en dat het positief bedoeld is allemaal. Niet vanwege die bar, maar omdat iedereen er is, en vooral omdat er geruststellend weinig gebeurd. Maar dat zegt meer iets over mij natuurlijk, ik weet niet of dit echt David Byrne’s hemelse wens is. Waarschijnlijk vindt hij het maar een saaie boel, misschien is het zelfs sarcastisch bedoeld. Het is het algemene beeld van de hemel, een plaats waar je verder leeft met je favoriete bezigheden, tot in de eeuwigheid.
Bij nadere beschouwing hoeft de song ook helemaal niet over de hemel te gaan, maar over een bar die De Hemel heet. Die zijn er, en de tekst klopt dan nog steeds. David zou ooit gezegd hebben dat dit lied over een bestaande gaybar handelt, genaamd Heaven. Maar dat heb ik verder nergens kunnen vinden. En ‘bar’ kan in het Engels ook nog een blokkade of hindernis betekenen, die je bereikt of passeert. Dan wordt het verhaal weer anders. Behalve ‘a place where nothing ever happens’ en een bar, is de hemel in dit nummer ook nog een feest, en een zelfde kus die telkens opnieuw begint.
Drummer van de band Chris Frantz vindt de filosofische tekst maar zozo. Hij heeft er niets mee, met het idee dat de hemel een plaats zou zijn waar helemaal nooit iets gebeurd. “I understand it’s kind of a zen thing, but I didn’t really connect with it.” Maar de muziek vindt hij prima, en hij vergelijkt het zelfs met Neil Young. En inderdaad, het heeft wel iets van zijn countryrock.
Ik weet niet of David Byrne religieus is opgevoed. Zijn vaders familie was katholiek en die van zijn moeder Presbyteriaans. David denkt dat sektarische conflicten misschien een rol hebben gespeeld bij de emigratie van het gezinnetje Byrne (hij was drie) van Schotland naar de USA. Natuurlijk wilden ze economische verbetering, maar waarschijnlijk ook vrij zijn van al dat religieus gemengde huwelijk gedoe. Het was behoorlijk benauwend, volgens David. Zijn antwoord op de vraag Is there a God? luidt: “I would say yes, but in a form so strange and so convoluted and so unusual for us that we will never, ever comprehend it.”
Tekst: Jerry Harrison David Byrne
