In het tijdschrift
Geographical van vorige maand stond een artikel over yeti. Er werd een beetje in het midden gelaten wat deze ‘verschrikkelijke
sneeuwman’ zou kunnen zijn: een mysterieus
wezen of een verzinsel van de verbeelding, een mythe, een geest of een mensaap?
De schrijver van het artikel hield het op een enorme aap of beer. Dat is
mogelijk, maar voor veel mensen die in de Himalaya of het Tibetaanse hoogland
leven, is de yeti een zeldzaam maar echt wezen van vlees en botten, met
bovennatuurlijke krachten die het mogelijk maken om zich onopgemerkt te
verplaatsen of te verdwijnen. Verhalen over lange, harige aapachtige wezens,
die rechtop lopen als een mens, gaan in de afgelegen delen van de Himalaya al
heel lang rond. En zo kwam het idee van de yeti uiteindelijk ook in de
boeddhistische mythologie terecht.
Er zouden drie verschillende soorten zijn, en heus niet allemaal gevaarlijk. Er zijn zelfs verhalen over yetis die belangrijke meesters geholpen hebben. Bijvoorbeeld Lama Sange Dorje, die 600 jaar geleden in Nepal leefde, veelal mediterend in afgelegen grotten. Er wordt gezegd dat een vriendelijke yeti hem voedsel en water bracht.
In een klooster bij Pangboche (Nepal) worden zijn overblijfselen bewaard.Een
mevrouw in een Nepalees bergdorp heeft een heel ander verhaal. Haar moeder werd
lang geleden bruut aangevallen door een angstaanjagende yeti. Misschien heeft
zij toen om Mahakala geroepen? Volgens de toelichting bij onderstaande foto,
waarop hij wordt uitgebeeld door een gemaskerde danser, verjaagt deze godheid
kwade geesten en demonen en wezens zoals
de yeti.
In het Bardo Thödol is Mahakala een afschrikwekkende boeddhavorm die overledenen tijdens hun reis door de bardo’s beschermt. Een toornige beschermgod (niet te verwarren met yidam) en dharmapala, beschermer van de boeddhistische leer. Hij neemt obstakels voor je weg op het pad naar verlichting, maar wordt kennelijk ook ingeschakeld bij (min of meer) ‘fysieke’ dreigingen.
Voornaamste
bron en foto’s:
Stuart
Butler
Geographical,
mei 2023